XOGO HUMANITARIO

O videoxogo educativo "Food Force", cuxa finalidade é axudar á nenez e á mocidade a aprender o que significa o flagelo da fame no mundo, lánzase mañá na súa versión en español.

A presentación realizarase durante o Campus Party Iberoamerica, un evento que reúne a máis de 600 membros do sector da tecnoloxía e a ciencia de toda Iberoamérica, como actividade paralela ao cume.

O Programa Mundial de Alimentos (PMA) das Nacións Unidas e a Fundación Cidade do Saber (FCDS), que patrocinan o lanzamento do videoxogo en español, instalarán un módulo de exhibición na sede do Cume Iberoamericano, para que os asistentes poidan xogar.

Neste videoxogo, o xogador ten que integrarse a un equipo de emerxencias do PMA e realizar unha serie de misións, entre as que se atopan voar en helicópteros para detectar onde hai persoas con fame que foxen da guerra e as secas, preparar racións balanceadas e nutritivas de alimentos, lanzar con precisión un cargamento de alimentos desde un avión do PMA ou liderar unha caravana de camións con alimentos por un terreo perigoso.
Un ano despois da súa presentación en inglés en 2005, Food Force fora descargado gratuitamente por 4 millóns de usuarios de 200 países, segundo fontes do PMA. Iso levou a esa organización de Nacións Unidas a traducir o videoxogo a 13 idiomas.

O PMA, a axencia humanitaria máis grande das Nacións Unidas, considera que é importante educar e concienciar a toda a poboación sobre a "invisibilidad" da fame e a desnutrición que na actualidade afecta a 923 millóns de persoas no mundo, das cales máis de 52 millóns viven en Iberoamerica.

FONTE: EFE

O CAMBIO DE BOTELLA

A delegada de Medio Ambiente de Madrid, Ana Botella, presentou esta mañá o programa educativo infantil "para loitar contra o cambio climático" no colexio San Agustín, e fíxoo apenas unha semana despois de que o seu marido, José María Aznar, dubidase da existencia deste fenómeno e denunciase que a ecoloxía é o "novo comunismo". Con Botella sentada na primeira fila do auditorio.

Os alumnos do San Agustín puideron coñecer de primeira man unha serie de trucos e hábitos "fáciles de seguir", que hai que procurar aplicar "sempre" e cos que "podemos coidar cada un o mundo que habitamos", dixo a delegada, que fixo dúas recomendacións básicas aos nenos: "reciclar e aforrar enerxía". Os videoxogos, destinados a nenos de entre seis e dez anos, describen a historia dos sustentables, uns extraterrestres que se viron obrigados a saír correndo do seu planeta porque estaba tan contaminado que se volveu inhabitable. Estes seres, simpáticos, amables e pacíficos, aprenderon a lección e agora queren ensinar aos humanos a coidar a Terra para evitar que lles suceda o mesmo que a eles. Os sustentables pretenden que a súa mensaxe ambiental cale en todos os terrícolas, especialmente nos chamados infogales que, identificados cun casco que lles impide ver, son seres humanos especialmente tercos, irresponsables e insensibles ao coidado do medio ambiente. Pero xogando mesmo os infogables aprenden condutas sustentables e convértense en humanos sensibles.

Hai seis días, a propia Botella aplaudiu en primeira fila o discurso do seu marido contrario aos postulados da ecoloxía. José María Aznar, o presidente do Goberno que asinou o Protocolo de Kioto en 1998 para loitar contra o cambio climático, cargou contra "os abanderados da apocalipse climática", aos que acusou de querer restrinxir a liberdade baixo unha apariencia nobre. Aznar falou así na presentación do libro Planeta azul (non verde) do presidente checo, Václac Klaus, que nega a gravidade do quecemento climático e que editou FAES, curioso...en fin, cosas do matrimonio!

O Ártico bate o seu segundo record en perda de grosor

Unha investigación publicada recientemente en 'Geophysical Research Letters' revela que o último inverno o xeo de grandes áreas do océano boreal perdeu até un 19 por cento do seu espesor.

As medicións facilitadas polo satélite Envisat, da Axencia Espacial Europea (ESA), confirmaron as sospeitas. O ano 2007 non foi só catastrófico polo colapso estival da banquisa ártica - marca histórica-; tamén o inverno marcou un fito negativo desde que existen os rexistros. Na estación na que a superficie do mar ártico volve xearse, o grosor medio do xeo foi un 10 por cento menor - uns 26 centímetros- que a media do último lustro. En áreas concretas do Ártico occidental o adelgazamento da capa alcanzou os 49 centímetros.

Os cambios no espesor do manto de xeo ártico son cruciais para coñecer mellor a evolución xeral do océano setentrional e como inflúe na perda de extensión debida ao incremento das temperaturas, o réxime de correntes e ventos mariños.

O altímetro incorporado no Envisat proporciona a terceira dimensión ás imaxes satelitales que xa documentaron o dramático declive da superficie do Ártico cuberta polo xeo. Este verán alcanzouse a segunda marca de desxeo estival, a pouca distancia do límite crítico do ano pasado As últimas medicións obrigaron a revisar as peores expectativas sobre un desxeo total do Ártico durante os meses de verán. Para algúns dos máis prestixiosos institutos de investigación polar, este efecto dramático do cambio climático podería ser realidade antes de 2030. O Ártico está inmerso nun proceso de declive imparable. A alza das temperaturas funde cada vez maior superficie de xeo mariño e durante o inverno o xeo estacional non engrosa o suficiente para converterse en xeo vello, capaz de aguantar as fluctuaciones plurianuais da banquisa.

Fonte: La Voz de Galicia

Co ritmo de consumo que levamos no 2030 necesitaremos dous planetas

O Fondo Mundial para a Natureza, sinala no seu último informe Planeta Vivo que máis de tres cuartas partes da poboación mundial vive en países cuxos niveles de consumo levan a dianteira á renovación ambiental.

O estudo conclúe que o consumo imprudente de "capital natural" está a pór en perigo a prosperidade futura do planeta, con claros impactos económicos como a subida do custo de alimentos, auga e enerxía.

"Se as nosas demandas sobre o planeta continúan aumentando ao mesmo nivel, para mediados da década de 2030 necesitariamos o equivalente a dous planetas para manter o noso nivel de vida", dixo o director xeral de WWF Internacional, James Leape.

O traballo indica que a "pegada" ou desgaste ambiental supera agora a capacidade do planeta para rexenerarse nun 30 por cento. Por países, Estados Unidos e China son os que máis desgaste ocasionan, segundo WWF.

Estados Unidos e Australia figuran entre os cinco países coa maior taxa de impacto ambiental por persoa, xunto cos Emiratos Árabes Unidos, Kuwait e Dinamarca.

No outro extremo da lista atópanse Bangladesh, Congo, Haití, Afganistán e Malaui, dixo WWF. Por rexións, só a Europa extracomunitaria, África, Latinoamérica e o Caribe seguen nos límites da "biocapacidad".

Jonathan Loh, da Sociedade Zoológica de Londres, sinalou que as dramáticas perdas ecolóxicas por mor da contaminación, a deforestación, a sobrepesca e a conversión de terras estaban a ter un impacto grave. E concluíu que "As consecuencias dunha crise ecolóxica mundial son aínda máis graves que a crise económica actual".

os nenos debuxan o cambio climatico

Paint for the planet é o título da exposición que pode verse desde hoxe na sede central da ONU en Nova York e que mostra unha selección dos preto de 200.000 debuxos de nenos de entre 8 e 15 anos de todo o mundo que participaron nun concurso de pintura dedicado ao cambio climático organizado por Nacións Unidas.

Os debuxos van acompañados de mensaxes dos menores para salvalo planeta e poderán verse até o próximo 18 de novembro. Como exemplo temos a obra de Renee Wang, un neno estadounidense de tan solo 13 anos, e que expresa sua postura ante o cambio climático "Se da nosa xeración depende o futuro do noso planeta, entón os líderes do mundo deben ser os nosos modelos e amigos. eles deben contarnos as súas preocupacións, servirnos de guía, tomar iniciativas, pero ao mesmo tempo ser persoas nas que confiar. Pedimos a berros un cambio. Cando se producirá”.

Algúns destes debuxos poranse á venda nunha poxa, onde se poderá poxar por Internet e os beneficios obtidos irán destinados ao Fondo de Nacións Unidas para a Infancia (UNICEF) para axudar aos nenos afectados polos desastres naturais consecuencia do quecemento global.

Mire usted señor Aznar

Antonte o expresidento do goberno José María Aznar declarou: "Non é prudente destinar miles de millóns a causas tan cientificamente cuestionables na súa viabilidade como ser capaces de manter a temperatura do planeta Terra dentro dun centenar de anos e resolver un problema que quizais, ou quizais non, teñan os nosos tataranietos". Aznar fixo esta declaración na presentación do libro Planeta azul (non verde) (escrito por Václav Klaus, xefe do estado da República Checa) no cal ponse en dúbida a realidade do cambio climático e que a actividade humana sexa culpable do quecemento global; ademáis considera que estamos ante unha "catastrofe global" debido as medidas que os gobernos están adoptando para loitar contra él.

Outras das cousas que dixeron foi que os defensores da loita contra o cambio climáticos somos os fundadores "dunha nova relixión", "sen base científica" e que "atenta directamente contra a liberdade das persoas".

Mire usted, señor Aznar, os defensores do cambio climático non somos nin creadores dunha relixión nin nada polo estilo (cada un ten a súa e quen non a teña é totalmente respetable), basámonos en estudios científicos (contrastamos resultados) e, a liberdade das persoas é unha das bases do desenrolo sostible.

As medidas de loita contra o cambio climático (creo que escoitou algo, pero non leu) consisten non só en evitar que a temperatura da terre aumente, como se está demostrando que está sucedendo nos últimos anos (causas natuais, causan antropoxénicas? xa se verá), sinon tamen en adaptarnos o aumento que xa está demostrado que hay. En canto a inversión económica para este fin, non sei se sabe que todo o que comemos sale do sector agrogandeiro (un dos máis afectados polo cambio climatico) e a auga, recurso sen o cal non podemos vivir, tamen se ve afectada polo cambio climático. Deixar os nosos descendentes o planeta nas mellores condición para vivir é unha das nosas responsabilidades.

aforro vigués!

O consumo de auga e a súa calidade son unhas das principais preocupacións ambientais deste século, por iso, calquera iniciativa que colabore coa causa será vista con bos ollos. Por exemplo, atopámonos co municipio de Vigo que o ano pasado conseguiu aforrar 2,5 millóns de metros cúbicos de auga, para facernos unha idea, a auga necesaria para abastecer durante todo un ano a unha poboación media de 34.000 habitantes.

A rebaixa da presión nocturna foi fundamental para lograr ducho aforro, a incorporación dun novo sistema permite que a presión aumente nas horas de maior demanda e diminúa no horario nocturno, coincidindo coa menor demanda diaria. Este sistema provoca unha diminución das roturas, entre un 30 e 40%, e por conseguinte unha reducción das perdas de abastecemento. Outra medida tomada foi a colocación de contadores nos edificios municipais da cidade, os cales dispoñen de auga gratuíta e deste xeito controlan o seu consumo.

A tendencia este ano continua bixando, rexistrando ata o día de hoxe unha redución do 2% o que sitúa o consumo municipal en 36 millóns de metros cúbicos. De seguir esta tendencia o consumo de auga vigués poderá chegar aos 3,2 millóns respecto ao 2006.

Por último, sinalar que con medidas simples pódese obter grandes obxectivos e que as accións a nivel local poden supor un cambio a nivel global producindo cambios que nos afecten a todos, por iso considérase crucial a execución de boas prácticas desde os nosos propios fogares, asique non sexas menos que Vigo.

Qué barato é contaminar !!!

A contaminación das rías e ríos galegos leva decenios sendo un mal endémico contra o que, no entanto, cada vez peléxase con maior forza. Sen ir máis lonxe, a conserveira de Rianxo Miramar paga unha sanción cada mes desde xaneiro do 2006 por non depurar os seus residuos e verterlos directamente ao mar.

No caso da firma de Rianxo, a empresa debe facer fronte todos os meses a sancións de 300 euros por contaminar. O Concello de Rianxo emprendeu hai catro anos unha cruzada contra esta firma para que se conecte á rede de saneamento, pero os seus intentos até a data foron infrutuosos.

A conserveira xa tentou no pasado conectar a fábrica á rede pública, pero iso esixe unha serie de melloras na nave. Ocorre que a infraestrutura de saneamento de Rianxo non pode asumir os residuos que xera a planta se se verten directamente, polo que é necesario que se incorpore directamente un sistema de depuración nas súas instalacións que procese as augas residuais antes de envorcalas á rede de sumidoiros.

Isto require un investimento que, segundo parece, a empresa non está disposta a asumir, a pesar de que as sancións tanto municipais como da Xunta non deixan de acumularse.

O Concello, que só ten competencias para multar á conserveira, deu parte á Consellería de Medio Ambiente. Tanto o departamento autonómico como Augas de Galicia e Portos de Galicia están ao tanto da situación da factoría que, de feito, xa tivo que facer fronte a unha forte sanción económica imposta polo primeiro destes organismos.

Con todo, ante os pobres resultados, o Concello advirte de que sobre a fábrica se cerne a ameaza de peche. De feito, fontes municipais indicaron que xa se mantivo unha reunión cos representantes dos traballadores para informarlles desta posibilidade

Fonte: La Voz de Galicia

O reciclado de residuos de plástico medrou un 5,7% no 2007

A evolución experimentada nos últimos anos permitiu duplicar a reciclaxe de plásticos en España no período 2000-2007, ao crecer a un ritmo medio anual do 13%.

España cumpriu e superado así no ano 2007 (índice de reciclaxe do 23,35%) o obxectivo legal fixado para o ano 2008 pola Directiva e Lei española de Envases e Residuos de Envases (22,5%), reciclando 392.000 toneladas de envases plásticos, un 8,6% máis que o ano anterior.

Por tipoloxía de plásticos, o polímero de maior consumo, o polietileno, incluíndo alta e baixa densidade, segue sendo líder tamén en termos de reciclaxe (60% da total reciclaxe). E, por sectores de aplicación, envases continúa ocupando o lugar máis destacado (74% da total reciclaxe).

Mentres a reciclaxe dos envases industriais mantense practicamente estable ( 0,7%), a reciclaxe de envases plásticos domésticos incrementouse nun 13,45% respecto ao ano anterior, alcanzándose a cifra de 253 mil toneladas no 2007.

Todo iso grazas ao sistema de recollida selectiva de envases lixeiros (máis de 240.000 colectores amarelos que cobren o 95% da poboación española), as 89 plantas de selección e os 33 recicladores de plásticos homologados polo Sistema de Punto Verde.

Un Sistema que leva implantado en España desde 1998 e que asegura a reciclaxe de, practicamente, o 100% dos envases plásticos que se depositan no colector amarelo.

En España, a diferenza doutros países da súa contorna, pódense reciclar no contenedor amarelo tanto as botellas como as tarrinas, os filmes e as bolsas de plástico. Para mellorar a calidade e cantidade do plástico recolleito selectivamente requírese do esforzo de todos.

As circunstancias actuais de crecente demanda enerxética, a procura de fontes de obtención de enerxía alternativas e o extraordinario poder calorífico dos residuos plásticos, fai moi interesante e oportuno explorar formas de valorización enerxética como, por exemplo, o seu uso como combustible alternativo e complementario en plantas cementeiras.

Con todo, o índice da recuperación enerxética dos plásticos en España (13% no ano 2007) mantense practicamente invariable e segue estando moi por baixo doutros países europeos, por exemplo Alemaña (61%), Austria (68%), Bélxica (63%), Dinamarca (81%), Suecia (64%), Suíza (76%) ó Francia (38%).

Apostar pola valorización enerxética non é incompatible coa promoción da reciclaxe. De feito, os países que están no top da valorización enerxética en Europa aplicaron unha estratexia integrada que combina ambos (reciclaxe e valorización enerxética) presentando tamén os índices máis altos en reciclaxe de plásticos.

España é o segundo país da UE que mais incumple o Protocolo de Kioto

O Cumio de Xefes de Estado e de Goberno ratifica os compromisos da Unión contra o cambio climático a pesar da recesión económica.

Mentres os xefes de Estado e de Goberno da UE analizaban se haberá compromisos 'post Kioto' de redución de emisións de CO2 ou llos levará a crise por diante, a Comisión Europea ofreceu este xoves un anticipo sobre a carreira por cumprir polo menos os obxectivos do Protocolo. Segundo a súa previsión, o conxunto da UE e a maioría dos estados membros «van por bo camiño». España non. Ao ritmo actual, en 2010, dous anos antes do ano tope, será o segundo país con maior desfasamento de emisións dos 25, só superado por Dinamarca.

As estimacións de Bruxelas falan dun 5.5 por cento de exceso de CO2 español respecto dos límites autorizados por Kioto. E iso, a pesar das posibilidades de desconto que concede o tratado internacional de loita contra o cambio climático.

A UE calcula que a vertedura atmosféricos españois serán en 2010 do 52 por cento - xa hoxe pasan o 50 por cento- . Dado que Kioto permite a España superar nun 15 por cento os seus niveis de 1990, ano de referencia, a conta é fácil. Salvo milagre, o país emitirá un 37 por cento máis do comprometido a só dous anos da data de cumprimento, 2012.

O Goberno espera limar eses excesos cos mecanismos de 'flexibilidade' do protocolo; comprar dereitos de emisión a terceiros países (-19,9%), descontarse outro 2 por cento pola absorción de CO2 dos bosques (efecto sumidoiro), e un 9,6 por cento máis polos investimentos en tecnoloxías limpas e enerxías renovables en países en desenvolvemento. Réstaa dá un 20.5 por cento de emisións, aínda cinco puntos e medio máis do comprometido, no mellor dos casos.

Os vaticinios de Bruxelas aínda son peores para Dinamarca, ao que lle auguran en 2010 un superávit de dióxido de carbono e demais gases de efecto invernadoiro do 9.4 por cento. En terceiro lugar, Italia, cun 1.9 por cento de exceso. Entre os países da UE a 15, que asumiron no seu día un compromiso colectivo de recorte do 8 por cento das súas emisións, o máis cumpridores son Suecia, Reino Unido e Alemaña, todos cunha baixada de emisións superior á prevista en máis dun 5 por cento. Francia, Portugal e Grecia tamén cumprirán as súas metas en 2010 con folgura e máis dun 4 por cento de baixada de emisións ao seu favor. Os países en mellor situación son os da última ampliación cara ao Leste, cuxa industria está lonxe dos niveis da Europa occidental e poderán vender dereitos de emisión aos seus veciños. Estonia estará un 58 por cento por baixo dos seus límites, Letonia un 38 por cento e Romanía un 27.3 por cento.

Fonte: La Voz de Galicia

¿Son ecolóxicos os biocombustibles?

Diversas fontes cúlpanos de destruír ecosistemas, incrementar as desigualdades sociais ou aumentar os prezos dos alimentos básicos. Os biocombustibles, derivados de materiais tan diversos como os cereais ou os aceites refugados, apenas representan hoxe día o 0,5% dos combustibles consumidos polo transporte por estrada. Pero esta situación pode cambiar en breve: Presentados como unha alternativa ecolóxica aos combustibles fósiles, a Unión Europea pretende multiplicar por 10 o consumo actual de biocarburantes (bioetanol e biodiesel) para 2010, e por 20 para 2020. Estados Unidos, baseándose no bioetanol a partir do millo, propúxose o obxectivo do 10% para o 2015. Pola súa banda, Brasil asegura autoabastecer as súas necesidades de combustible grazas a eles. Con todo, cada vez máis científicos, ecoloxistas ou agricultores levantan a súa voz contra o seu actual modelo de desenvolvemento. A destrución dos ecosistemas, o aumento das desigualdades sociais ou a alza dos prezos dos alimentos básicos son algunhas das súas críticas. Existen estudos onde se confirma que o incremento da produción de biocombustibles podería despedir nove veces máis dióxido de carbono (CO2) durante as próximas tres décadas que os combustibles fósiles. Estes estudos baséanse no calculo do impacto das emisións dos biocombustibles en todo o seu ciclo produtivo.

Investigadores da Universidade de Leeds e do World Land Trust, do Reino Unido, consideraban desacertado destruír bosques para instalar na súa superficie cultivos de biocombustible, xa que con iso estaríase liberando o CO2 gardado nas árbores, ademais de causar un impacto ambiental grave en forma de perda de hábitat e de fauna e flora, desertificación, e desequilibrios no clima.
Algúns expertos prefiren chamalos "agrocombustibles", unha denominación máis descritiva que elimina a súa suposta etiqueta "bio" ou ecolóxica. Por exemplo, un estudo do ecólogo da Universidade de Cornell David Pimentel publicado en 2005 aseguraba que o balance enerxético do etanol a partir de millo é negativo, é dicir, a enerxía necesaria para producilo sería superior á que xera.

Neste sentido, institucións como a Organización das Nacións Unidas para a Agricultura e a Alimentación (FAO) e o Fondo Monetario Internacional (FMI) realizaron críticas ás condicións actuais nas que se están desenvolvendo os biocombustibles. Segundo a FAO, 500 millóns de hectáreas de terras agrícolas desaparecerán, contando só ao terceiro mundo. Pola súa banda, expertos afirman que a produción de biocombustibles pode pór en perigo as provisións futuras.
José Santamarta, responsable en España do Instituto World Watch e colaborador do Ministerio de Medio Ambiente, destaca algúns estudos realizados en California que apuntan a unha maior contaminación que a gasolina á que substitúe o etanol en mesturas que van do 5% ao 85%. Así mesmo, segundo Santamarta, os biocombustibles contribúen a perpetuar un modelo enerxético e de transporte insustentable, substituíndo pequenas porcentaxes do consumo de gasolina e gasóleo por etanol e biodiésel, respectivamente. "O entusiasmo do presidente George W. Bush polo etanol é significativo".
Ademais todo isto pode levar graves consecuencias sociais, especialmente ás que viven no medio rural, xa que os beneficios económicos céntranse en poucas mans. E o que é máis sanguento, as novas políticas de plantacións a gran escala propostas por EEUU ou na UE producen modificacións no mercado internacional, obtendo como resultado pagar máis por un recurso. Os países desenvolvidos poderán permitirse pagar mais por biocombustibles e alimentos (tampouco a longo prazo) pero os países en vías de desenvolvementos pódense quedar sen ambos.

Neste contexto, parece que as críticas están a ser escoitadas. A Asemblea da Unión Internacional de Conservación da Natureza (UICN), considerada o parlamento planetario do medio ambiente, aprobou unha recomendación aos gobernos de todo o mundo para que deixen de subvencionar a produción de biocombustibles.

Polo tanto, tendo en conta o actual sistema de xestión expóñolle a seguinte cuestión ¿son ecolóxicos os biocombustibes?

Pontevedra, provincia pioneira na recollida de aceites usados

Pontevedra porá en marcha un plan pioneiro en Galicia para recoller e tratar aceites de uso doméstico.

Previsiblemente, segundo a diputación, o destino destes envases será a planta de BGal, situada en Begonte (Lugo), onde os aceites usados converteranse en biocombustible e biodiésel.

A Deputación de Pontevedra e a Asociación Española de Empresas de Recollida, Tratamento e Reciclaxe de Aceites e Graxas (Aerta) porán en marcha esta semana un plan pioneiro en Galicia para a recollida a domicilio de aceites usados no consumo humano, que levará a cabo en todos os municipios da provincia.

Ambas as entidades asinaron un convenio de colaboración mediante o cal todos os fogares de Pontevedra recibirán un embude especial para verter a través del todos os aceites usados en envases domésticos como botellas ou recipientes que se poderán depositar en colectores especiais.

Cada colector, con capacidade entre 150 e 500 litros, situarase en lugares "estratéxicos" das parroquias, localidades e cidades, así como asociacións, colexios e establecementos hostaleiros.

Primeiro autobús híbrido con tecnoloxía española

Galicia deu onte un paso máis no seu desenvolvemento tecnolóxico. A empresa Carrocera Castrosúa, situada en Santiago de Compostela, levou a cabo, na Feira Internacional do Autobús e o Autocar, que se celebra en Madrid, a presentación mundial de Tempus, o primeiro autobús urbano ecolóxico e híbrido desenvolvido integramente con tecnoloxía española. Este vehículo móvese grazas a dous motores eléctricos situados nas rodas traseiras, e dispón doutro diésel que produce electricidade para recargar as tres baterías que leva cando se consome parte da carga.

A aplicación das tecnoloxías máis innovadoras permite unha redución do 30% no consumo de enerxía e a contaminación cero mentres non entra en funcionamento o motor diésel. Ademais, almacena a enerxía que se produce nos procesos de freado. é dicir, cando o condutor eleva o pé do acelerador, o vehículo deixa de consumir enerxía e obtena da freada. Ademais, o seu consumo é cero cando está parado.

Este autobús está deseñado especialmente para as cidades con centros urbanos antigos. O seu menor tamaño (mide 9,5 metros do longo por 2,55 de ancho) dótao dunha gran mobilidade nas estreitas rúas dos centros históricos. Nestes traxectos está ideado para que funcione exclusivamente coa enerxía eléctrica das baterías que se cargaron pola noite, polo que non contamina. Unha vez fóra destes espazos, entra en funcionamento o motor diésel, que recarga as baterías sen necesidade de que se deteña. Esta maquinaria cumpre con todas as normativas da UE destinadas á redución da contaminación.

As tres baterías e os 80 litros de combustible que caben no depósito ofrecen a este autobús unha autonomía de 300 quilómetros, o que permite unha xornada e media de servizo, segundo Agustín Gómez, pertencente ao Departamento de Investigación e Desenvolvemento de Castrosúa.

Outro dos adiantos técnicos é o sistema electrónico que rexe o autobús. Deseñado pola compañía e a Universidade de Vigo, está todo informatizado, cun computador central que controla a maioría dos elementos do vehículo. Goza da posibilidade de personalizar os traxectos, de tal forma que o condutor elixe a liña que ten que cubrir e o sistema determina as características necesarias para facer ese percorrido co menor gasto posible. Esta circunstancia permite aforrar até un 15% da enerxía necesaria para cubrilo, segundo as probas realizadas nas rúas de Santiago.

Outro dos beneficios desta tecnoloxía é a baixa emisión de ruídos, posto que só cando se pon en marcha o motor diésel produce un pequeno son apenas audible, circunstancia moi valorada en determinadas zonas da cidade.

O vehículo presentado onte no Ifema madrileño será probado durante un par de meses en Barcelona e, posteriormente, en Madrid. Logo se implementarán as melloras que o seu uso faga aconsellables, para pasar despois á súa construción en serie.

O burato na capa de ozono medra no 2008

O buraco de ozono volveu a medrar. Tras unha lixeira recuperación en 2007, o estrechamiento da capa de ozono que se sitúa sobre a Antártida é maior este ano, tanto en extensión como en volume, segundo dá a coñecer a Axencia Espacial Europea (ESA).

Este ano, a zona de estrechamiento da capa de ozono alcanzou os 27 millóns de quilómetros cadrados, en comparación cos 25 millóns de quilómetros cadrados do ano pasado. A marca do buraco bateuse en 2006, cun tamaño de 29 millóns de quilómetros cadrados, unha superficie equivalente a toda Norteamérica.

A perda de ozono é provocada por temperaturas extremadamente frías a altitudes moi elevadas e pola presenza de determinados gases destrutores de ozono como os clorinos e os brominos, que proveñen de produtos artificiais como os clorofluorocarbonos (CFC). O Protocolo de Montreal de 1987 prohibiu fabricar estes compostos -que por ser de orixe humana non existen na natureza-, pero aínda permanecen suspendidos na atmosfera.

Dependendo das condicións climáticas, é normal que cada ano o tamaño do buraco de ozono varíe. Durante o inverno austral, a atmosfera xusto por encima da Antártida permanece illada dos intercambios de aire das latitudes medias, polo que prevalecen os ventos coñecidos como o vórtice polar. Aí é onde ten lugar gran parte da destrución química do ozono.

Cando chega a primavera á rexión antártica, entre setembro e outubro, a combinación da radiación solar e a presenza de nubes estratosféricas causa unha liberación de clorinos radicais, moi reactivos co ozono, que rompen o ozono e descompono en moléculas de osíxeno individuais. Unha única molécula de clorino ten o potencial de descompor miles de moléculas de ozono.

Natalidade e Cambio Climático

O presidente da Unión Internacional da Natureza, fixo un chamamento ao control da natalidade e da demografía do planeta como vía para reducir as emisións de gases invernadoiro e a presión ambiental sobre os recursos.

Ashok Khosla, apuntou que o incremento demográfico do planeta ten unha influencia directa no aumento do carbono na atmosfera, polo que se mostrou partidario dun control da natalidade, fomentando a incorporación da muller ao mundo laboral, sobre todo nos países en desenvolvemento.

O novo presidente da UICN -o maior 'lobby' ambiental do planeta, con representantes de gobernos, ONG, científicos e de organizacións ecoloxistas e indíxenas- recoñeceu que, aínda que este tipo de formulacións non son do todo populares, el é partidario de fomentar familias cun menor número de membros, que posibilite unha demografía mundial máis reducida no ano 2050.

Os países desenrolados e os que están en fase de desenrolo somos os que máis gases causantes do efecto invernadoiro emitios. Nestes países o índice de natalidade é moi baixo, incluso en países como China a maioría das parellas só teñen un fillo. Pola contra nos países subdesenrolados o índece de natalidade é alto, pero debido a escasez de recursos cos que contan, as súas emisións son minúsculas comparadas cas nosas.

Qué tipo de proposta fai este señor? Foi consciente do que estaba decindo? Este home é o presidente do maior lobby a nivel planetario.... así vai o medioambiente.

OSOS, PETROLEO E CAMBIO CLIMATICO

Firmas multinacionais, como a ExxonMobil, están detrás dos “estudos científicos” usados pola gobernadora de Alaska para lograr que os osos polares deixen de ser considerados coma especie en extinción.

O goberno do estado de Alaska consultou o traballo de polo menos seis científicos que son recoñecidos escépticos en canto aos perigos e causas do quecemento global, para apoiar os seus esforzos a favor de que os osos polares deixen de estar protexidos como especie en perigo de extinción. Algúns deles estaban financiados pola industria petroleira.
A situación dos osos polares converteuse nun campo de batalla no debate sobre o quecemento global. En maio, o departamento do interior de Estados Unidos rexeitou as obxeccións da gobernadora de Alaska e puxo ao oso na lista de especies en perigo, dicindo que era probable que dous terzos dos osos polares do mundo extinguíronse cara ao 2050, debido ao rápido derretimiento do xeo mariño.

Nun intento por revogar a resolución a gobernadora de Alaska respondeu o mes pasado demandando legalmente ao goberno federal (o caso será visto en xaneiro). Na súa demanda legal, Alaska dixo que se opuña á etiqueta de especie en perigo en parte porque a lista “desalentaría actividades talles como... a procura e desenvolvemento do petróleo e o gas”.

A protección a esta especie ameazada tamén podería impedir a construción dun gasoduto de gas natural alaskano, ao que Palin chamou a “vontade de Deus”. Nunha carta enviada en 2007 ao secretario do Interior, dicíase que a poboación de osos polares era “abundante, estable, e non está ameazada pola actividade humana directa”. Opúxose ao chamado para incluílo na lista porque “non se está utilizando a mellor información científica e comercial disponible”.

No informe argumentábase que era “certamente prematuro, se non imposible”, conectar a elevación da temperatura en Alaska coas emisións de CO2 humanas.

O sector da madeira defende a utilización de materias primas de calidade e que o sue uso e extracción sexan sustentables.

A Confederación Española de Empresarios da Madeira, CONFEMADERA defende a utilización deste tipo de materias primas e baixo este principio está a desenvolver un proxecto financiado polo Ministerio de Industria, Turismo e Comercio para que as empresas do sector poidan ofrecer ao mercado da construción produtos co Selo CE conforme ao establecido no Código Técnico da Edificación (CTE).

A entrada en vigor do CTE puxo en funcionamento o cumprimento do establecido na Directiva de Produtos da Construción (DCP) para o Marcado "CE" dos produtos á súa saída de fábrica, onde se describe o produto e infórmase das súas características. D

Durante o primeiro semestre deste ano, CONFEMADERA, en colaboración con asociacións membro, realizou máis dunha decena de xornadas informativas técnicas sobre a Marcado CE en todo o territorio nacional co obxectivo de dar a coñecer os principais conceptos relacionados coa calidade (produto e proceso), presentar en profundidade os requisitos esixidos pola Marcado CE e a mellor forma de implementarlos e expor as esixencias de calidade requiridas aos materiais estruturais polo Código Técnico da Edificación.

Actualmente está a traballar na implantación e obtención do certificado da Marcado CE para madeira aserrada de uso estrutural adaptando ás empresas aos requisitos establecidos na DCP co fin de contribuír e facilitar o cumprimento desta esixencia que entrou en vigor o pasado 1 de setembro, e con iso, fomentar a competitividade do sector.

A finais de ano, CONFEMADERA editará un guía de uso sinxelo e práctico sobre a implantación da Marcado CE, coa que se pretenden resolver as dúbidas que poidan xurdir ao redor desta nova esixencia.

Pingüíns antárticos, ameazados polo quecemento global

Entre o 50 e o 75% das colonias de pingüíns da Antártida atópanse en claro declive e mesmo ameazadas de extinción en caso dun quecemento global superior a dous graos, segundo revelo o informe do Fondo Mundial para a Natureza WWF.

Este quecemento tería como consecuencia unha gran redución dos xeos dos mares antárticos que constitúen o hábitat predilecto do pingüín emperador e do pingüín de Adelia. A desaparición parcial dos xeos do mar podería tamén traducirse nunha diminución do krill, base do réxime alimenticio dos pingüíns.

"Os pingüíns están afeitos a vivir no frío e en condicións extremas. Coa continua subida das temperaturas e a diminución das zonas de alimento e de nidificación asociadas, xa se produciu unha redución sensible das poboacións existentes", comentou Juan Casavelos, coordinador de WWF sobre o Cambio Climático na Antártida.

O 70% dos consumidores non conta con información sobre RSC para decidir as súas compras.

A CECU publicou onte os resultados do terceiro estudo “A opinión e valoración dos consumidores sobre a Responsabilidade Social da Empresa en España 2008”, unha enquisa realizada pola Confederación de Consumidores e Usuarios (CECU) a consumidores de toda España.
O documento revela que os españois dan un aprobado baixo ao desempeño social e ambiental das empresas, reciben pouca información sobre RC e cren que o Goberno debese obrigar ás compañías a comportarse de forma ética. Dos datos obtidos destaca o aprobado baixo que reciben as empresas españolas pola súa desempeño social e ambiental. De media os españois outorgan un 5,3 á actuación das compañías, media que baixa até o 4,9 cando se trata dos países en desenvolvemento. Puntuacións que aínda son máis baixas entre as persoas con maior nivel educativo.

“Os esforzos da empresa a nivel social non están a callar”, conclúe Ana Etchenique, responsables de relacións institucionais de CECU, á luz destes datos. “Dá a impresión de que as empresas están máis interesadas na RSE do que o están os cidadáns”.

De todas as áreas de actuación que engloba a RC os consumidores dan máis importancia respecto diso aos dereitos humanos, ao medio ambiente e a relación con empregados que ao resto de ámbitos. Con todo, á hora de avaliar o comportamento empresarial nestas áreas, dan un aprobado alto á relación con clientes (6,3) e un aprobado baixo á o respecto aos dereitos humanos (5,5) e a relación con empregados (5,4). Suspenden ás empresas en colaboración con causas sociais (4,5), corrupción (4,4), transparencia (4,4) e medio ambiente (4,2).

Ademais, os cidadáns móstranse a favor de lexislar sobre a Responsabilidade Corporativa. O acordo é unánime (83%) sobre a necesidade de obrigar ás empresas españolas a que informen da súa desempeño social e ambiental; e o 54% dos consumidores enquisados queren que o Goberno obrigue por lei ás empresas a mellorar o seu comportamento social. é máis, un 70% dos enquisados cren que debería existir leis internacionais ás que as empresas deberían someterse cando operan nos países en desenvolvemento. O estudo revela que os consumidores españois teñen pouca información sobre Responsabilidade Corporativa e que á hora de recibir esta información a propia empresa é considerada a fonte menos fiable. “A xente non se fía da información. Existe un problema de confianza da cidadanía cara á comunidade empresarial”, apunta Etchenique.

Neste sentido, os enquisados afirmaban conseguir a información de dúas fontes fundamentais: internet e os medios de comunicación. Do mesmo xeito, consideran o persoal (7,3) como a fonte máis fiable en relación á RC, despois virían a ONG (5,3) e os medios de comunicación (5,1).

A falta de información tamén se manifesta á hora de comprar. O 70% de consumidores afirma non dispor de información para poder exercer un consumo responsable cando vai comprar un produto ou contratar un servizo. Por contraste, só un 11% manifesta ter pouco interese por ter esta información.

As doce pragas do cambio climático

Alertan de que as enfermidades do mundo animal poden dar o salto aos humanos.

A Sociedade para a Conservación da Fauna Salvaxe (Wildlife Conservation Society-WCS) alertou onte no congreso da UICN (Unión Internacional para a Conservación da Natureza) que se celebra en Barcelona que o cambio climático traerá da man a propagación de doce graves enfermidades a través dos animais. Díxoo Steven Sanderson, presidente da oenegué, nunha conferencia de título clarificador: As Doce da Morte: enfermidades do mundo natural na era do cambio climático.

A teoría de Sanderson é que as enfermidades infecciosas, hoxe convertidas en endémicas en determinados países, poderían explotar cun cambio de temperaturas ou un aumento das precipitacións e dar o salto para chegar a todo o mundo. Sanderson comentou que «o 60% dos patógenos susceptibles de afectar os humanos, e máis do 75% dos xurdidos nas últimas dúas décadas, son de orixe animal» e o doutor William Karesh, que participou no estudo, engadiu: «Toda perturbación no medio ambiente ten efectos inmediatos sobre os animais salvaxes porque non poden adaptarse rapidamente».

A lista que ofrece WCS é:

1. Gripe aviar

2. Marea roxa

3. Parásitos intestinais

4. Enfermedade do sono

5. Tuberculose

6. Febre amarela

7. Cólera

8. Peste

9. Ébola

10. Enfermedade de Lyme

11. Babebiosis

12. Febre do Val de Rift

Fonte: La Voz de Galicia

Carbón = cambio climático

A torre de refrixeración da central térmica de carbón das Pontes, na Coruña, luciu en plena noite unha estampa algo diferente á habitual. Durante unhas horas as persoas que pasasen xunto a esta cheminea xigante en pleno funcionamento puideron ler mensaxes como: "Carbón = cambio climático".

Activistas de Greenpeace escolleron a central galega por ser "a maior fábrica de cambio climático de España e unha das maiores de Europa" e proxectaron sobre o cemento da torre unha serie de imaxes que denuncian os efectos futuros do cambio climático.

Esta instalación térmica consume preto de nove millóns de toneladas de carbón, o que supón máis do 20% de todo o carbón consumido en España, e recibiu gratuitamente o 80% dos dereitos de emisión no período 2005-2007, segundo denuncia a organización ecoloxista.

España é o cuarto consumidor de carbón da Unión Europea, e o 64% do CO2 que emite o sector eléctrico provén das centrais térmicas de carbón, que só proporcionan o 23% da electricidade.

Esta acción enmárcase dentro da campaña de Greenpeace: "Salvemos o clima: abandonemos o carbón". A denuncia é unha chamada de atención dirixida, entre outros, aos parlamentarios europeos, que se van a reunir o próximo día 7 de outubro, para tomar decisións sobre como combater o cambio climático.

Fonte: EFE

Impactos do cambio climatico en Europa

A Axencia Europea de medio ambiente publicou un informe titulado Impactos do cambio climático en Europa. Nel recóllese as consecuencias que o quecemento climático traerá ao vello continente nas próximas décadas.

Na publicación preséntanse os datos históricos, a estimación a medio prazo, e o impacto que terá sobre o continente mediante o uso de 40 indicadores, entre os que están, a atmosfera e o clima, a criosfera, a diversidade biolóxica mariña e os ecosistemas, a cantidade de auga (incluíndo inundacións e secas), a calidade da auga doce e a biodiversidade, os ecosistemas terrestres e a biodiversidade, o chan, a agricultura e a silvicultura, a saúde humana, etc. Ademais proponse unha serie de medidas para suavizar os efectos do cambio climático.

Un dos factores máis preocupantes é ese tesouro que a miúdo malgastamos, a auga. O estudo recolle os datos de consumo humano da auga desde 1975 até 2006, vaticinando un aumento do mesmo, sobre todo naquelas rexións do sur de Europa ou mediterráneas. No resto de Europa as precipitacións serán intermitentes, e o seu clima será similar ao actual en España, a cal se estima sufrirá, á parte dun proceso de desertización, maiores inundacións e un agravamento da seca. E é que desde 1980 o 90% dos desastres a nivel europeo están relacionados co cambio climático.

Ademais de inundacións, contémplase un serio aumento do nivel do mar en países como o Reino Unido, Sicilia, Grecia. En España notarase un leve aumento en Galicia, Andalucía, Baleares e máis pronunciado no País Vasco, mentres que en Canarias practicamente permanece nos mesmos niveis.
Entre as propostas, a Unión Europea urxe adaptarse ante o inevitable, valorando positivamente as ideas propostas para Venecia, mediante o sistema de 72 comportas que se elevarán cada vez que o mar aumente un metro sobre o seu nivel (sucede 7 veces ao ano) e a de Holanda, ao presentar un programa piloto de casas flotantes que normalmente están en terra firme pero que cando hai inundacións flotan sen perder nin luz, nin Internet. Devandito programa fíxose para comprobar a habitabilidade das casas e leva xa catro anos implantado en 32 casas da localidade de Maasbommel.

E é que, a parte da crise económica que axexa sobre nós hai outro mal igual de duro, o noso clima. O culpable de todos estes males que están por vir irremediablememte somos todos e cada un de nós. E nas nosas mans está evitalo. E non só iso, temos que empezar a cambiar a nosa mentalidade, e diversificar a economía de sol e praia, impulsando outras tan abandonadas como a agricultura, a pesca ou a industria, aínda que esta non estea tan abandoada. Habemos de ser capaces de ser eficientes cos recursos hídricos, e saber almacear cando a pouca auga que chove, chova forte sobre nós. Pero tamén, habemos de renovar a nosa mentalidade de Enerxía fósil e dependente do exterior, e convertela nunha Enerxía limpa, barata e inesgotable (e non gastarse tanto diñeiro no ITER).

A Axencia Europea de Medio Ambiente recoñece que para estabilizar o clima, fai falta baixar para 2020 a temperatura, ao redor de dous graos respecto dos niveis preindustriales. Lograrémolo?

O informe encontrase aloxado na seguinte paxina Web:

http://reports.eea.europa.eu/eea_report_2008_4/en/

Bruxelas quere que todos os coches circulen con luces diúrnas a partir de febreiro de 2011

A Comisión Europea propuxo obrigar aos fabricantes automobilísticos a equipar a todos os vehículos novos con luces de día a partir do ano 2011 co obxectivo de aumentar a súa visibilidade e reducir así o número de accidentes de tráfico.

Para acougar aos escépticos, o Executivo comunitario destacou que se trata dunha tecnoloxía especificamente destinada a unha utilización diúrna, polo que será moito máis eficaz que os sistemas de iluminación existentes. Ademais, o seu consumo de enerxía só representa entre o 25% e o 30% do dos faros normais e pode reducirse ao 10% se se utilizan diodos electroluminosos.

Segundo a proposta da CE, este sistema de luces de día activarase automaticamente cando o motor arranque e desactivarase cando o condutor acenda os faros de noite. O Executivo comunitario explicou que nos países onde as luces diúrnas xa son obrigatorias, o impacto sobre a seguridade foi moi positivo.

"A visibilidade dos coches, dos camións e dos autobuses equipados con luces diúrnas mellorará, o que reforzará a seguridade viaria. Este tipo de iluminación axudaranos a alcanzar o noso obxectivo de reducir o número de mortos nas estradas europeas e ao mesmo tempo será máis eficiente desde o punto de vista enerxético que os faros actuais", dixo o vicepresidente da Comisión e responsable de Industria, Günter Verheugen.

A norma proposta polo Executivo comunitario prevé que, a partir do 7 de febreiro de 2011, todos os novos tipos de vehículos particulares e de camionetas pequenas de repartición estean equipados con luces de día. Aos camións e autobuses dáselles 18 meses máis para adaptarse, até agosto de 2012.

Nós preguntámonos é necesaria esta medida en tódolos países da UE? en España onde temos unha alta intensidade de luz non estaríamos derrochando enerxía?

Cada país da UE ten as súas peculiaridades e para adoptar medidas non se debe medir todos polo mesmo raseiro.

Fonte da noticia: El País