Pautas europeas contra o cambio climático
Estes son os principais elementos do complexo plan de loita contra o cambio climático que aprobou o cume da UE con vistas a 2020:
-Redución de emisións
A UE mantén o seu compromiso de reducir o 20% das emisións de CO2 para 2020 respecto dos niveis de 1990.
Os sectores máis contaminantes -como o siderúrxico, eléctrico e papelero-, cubertos polo sistema europeo de comercio de emisións (ETS, polas súas siglas en inglés), terán que recortar as súas emisións nun 21% con respecto a 2005.
O resto de sectores -como o transporte e a vivenda- deben facelo nun 10% fronte ás de 2005.
-Poxa de dereitos de emisión/solidariedade
As industrias empezarán a pagar polos dereitos de emisión que até agora recibían gratis. Os ingresos obtidos das poxas de permisos irán parar ás arcas nacionais.
O 88% das cotas de emisión repartirase entre os Vinte e sete proporcionalmente con respecto aos niveis de emisións de 2005.
Un 10% dividirase entre os países con menos ingresos (en función do PIB por habitante), un mecanismo de solidariedade que beneficia en especial aos países do Leste.
O 2% restante distribuirase entre os países que en 2005 alcanzaron polo menos o 20% de redución das emisións con respecto ao ano de referencia establecido polo Protocolo de Kioto.
-Deslocalización de industrias/Foxe de carbono
Para evitar que os sectores altamente contaminantes, máis prexudicadas pola poxa de dereito de emisión, trasladen as súas fábricas ao exterior da UE, prevese conceder un 100% dos dereitos de emisión gratis a aqueles que excedan uns limiares concretos.
Poderán beneficiarse desta excepción os sectores cuxos custos se vexan disparados en máis dun 5% por mor da poxa e cuxa exposición á competencia internacional supere o 10% ou ben os que superen o 30% nun só destes dous criterios.
-Inicio do sistema de poxas
As plantas eléctricas terán que comprar o 100% dos dereitos de emisión desde 2013, pero os países illados ou moi dependentes do carbón poderán gozar dunha derrogación.
Romanía, Bulgaria, Polonia, República Checa, Chipre, Malta, Estonia, Lituania e Hungría terán que a comprar o 30% dos permisos de emisión para as súas plantas eléctricas en 2013 e alcanzar o 100% en 2020. Ademais, haberá unha cláusula de revisión desta proporción en 2018.
Os sectores non expostos á fuga de carbono obteñen un período de adaptación, e en 2013 terán que adquirir na poxa o 20% e aumentar até o 70% en 2020, con vistas a chegar ao 100% en 2025.
-Esforzos por países en sectores non incluídos no ETS
A UE asigna a cada país un obxectivo nacional de redución de emisións para sectores non incluídos no sistema de comercio de emisións en función do PIB 'per cápita'. Os países máis ricos -Dinamarca, Luxemburgo e Irlanda- terán que reducir os seus gases de efecto invernadoiro até un 20% e os máis pobres -como Bulgaria- poderán aumentalos até o 20%.
-Mecanismos de flexibilidade
Os países comunitarios poderán investir en proxectos ambientais de países en desenvolvemento e contabilizalo como redución para lograr os seus obxectivos nacionais. Como máximo, os países poderán recorrer a este mecanismo de flexibilidade para reducir un 3% das súas emisións anuais en sectores non cubertos polo sistema ETS.
-Enerxías renovables
O 20% da enerxía que consome a UE terá que proceder de fontes renovables en 2020, fronte ao 8,5% de 2005. Os Estados membros terán obrigacións en función da súa situación económica e do seu punto de partida.
-Biocombustibles
A UE mantén o seu compromiso de que 10% dos carburantes utilizados no transporte sexan renovables. A Comisión Europea controlará que se cumpran os plans nacionais e poderá actuar contra os países en caso de infracción. Non se establece unha cota mínima obrigatoria para biocombustibles de segunda xeración, hidróxeno ou electricidade, aínda que si se incentivará a súa utilización mediante un sistema de bonificacións.
- Captura e almacenamento de CO2
Os proxectos para filtrar as emisións, capturar o CO2 e inserilo en formacións xeolóxicas para que non chegue á atmosfera poderán ser financiados, entre outros, cos ingresos procedentes da poxa de 300 millóns de cotas de emisión. Ningún proxecto poderá recibir por este mecanismo un apoio superior ao 15% do número total de permisos.
-Redución de emisións
A UE mantén o seu compromiso de reducir o 20% das emisións de CO2 para 2020 respecto dos niveis de 1990.
Os sectores máis contaminantes -como o siderúrxico, eléctrico e papelero-, cubertos polo sistema europeo de comercio de emisións (ETS, polas súas siglas en inglés), terán que recortar as súas emisións nun 21% con respecto a 2005.
O resto de sectores -como o transporte e a vivenda- deben facelo nun 10% fronte ás de 2005.
-Poxa de dereitos de emisión/solidariedade
As industrias empezarán a pagar polos dereitos de emisión que até agora recibían gratis. Os ingresos obtidos das poxas de permisos irán parar ás arcas nacionais.
O 88% das cotas de emisión repartirase entre os Vinte e sete proporcionalmente con respecto aos niveis de emisións de 2005.
Un 10% dividirase entre os países con menos ingresos (en función do PIB por habitante), un mecanismo de solidariedade que beneficia en especial aos países do Leste.
O 2% restante distribuirase entre os países que en 2005 alcanzaron polo menos o 20% de redución das emisións con respecto ao ano de referencia establecido polo Protocolo de Kioto.
-Deslocalización de industrias/Foxe de carbono
Para evitar que os sectores altamente contaminantes, máis prexudicadas pola poxa de dereito de emisión, trasladen as súas fábricas ao exterior da UE, prevese conceder un 100% dos dereitos de emisión gratis a aqueles que excedan uns limiares concretos.
Poderán beneficiarse desta excepción os sectores cuxos custos se vexan disparados en máis dun 5% por mor da poxa e cuxa exposición á competencia internacional supere o 10% ou ben os que superen o 30% nun só destes dous criterios.
-Inicio do sistema de poxas
As plantas eléctricas terán que comprar o 100% dos dereitos de emisión desde 2013, pero os países illados ou moi dependentes do carbón poderán gozar dunha derrogación.
Romanía, Bulgaria, Polonia, República Checa, Chipre, Malta, Estonia, Lituania e Hungría terán que a comprar o 30% dos permisos de emisión para as súas plantas eléctricas en 2013 e alcanzar o 100% en 2020. Ademais, haberá unha cláusula de revisión desta proporción en 2018.
Os sectores non expostos á fuga de carbono obteñen un período de adaptación, e en 2013 terán que adquirir na poxa o 20% e aumentar até o 70% en 2020, con vistas a chegar ao 100% en 2025.
-Esforzos por países en sectores non incluídos no ETS
A UE asigna a cada país un obxectivo nacional de redución de emisións para sectores non incluídos no sistema de comercio de emisións en función do PIB 'per cápita'. Os países máis ricos -Dinamarca, Luxemburgo e Irlanda- terán que reducir os seus gases de efecto invernadoiro até un 20% e os máis pobres -como Bulgaria- poderán aumentalos até o 20%.
-Mecanismos de flexibilidade
Os países comunitarios poderán investir en proxectos ambientais de países en desenvolvemento e contabilizalo como redución para lograr os seus obxectivos nacionais. Como máximo, os países poderán recorrer a este mecanismo de flexibilidade para reducir un 3% das súas emisións anuais en sectores non cubertos polo sistema ETS.
-Enerxías renovables
O 20% da enerxía que consome a UE terá que proceder de fontes renovables en 2020, fronte ao 8,5% de 2005. Os Estados membros terán obrigacións en función da súa situación económica e do seu punto de partida.
-Biocombustibles
A UE mantén o seu compromiso de que 10% dos carburantes utilizados no transporte sexan renovables. A Comisión Europea controlará que se cumpran os plans nacionais e poderá actuar contra os países en caso de infracción. Non se establece unha cota mínima obrigatoria para biocombustibles de segunda xeración, hidróxeno ou electricidade, aínda que si se incentivará a súa utilización mediante un sistema de bonificacións.
- Captura e almacenamento de CO2
Os proxectos para filtrar as emisións, capturar o CO2 e inserilo en formacións xeolóxicas para que non chegue á atmosfera poderán ser financiados, entre outros, cos ingresos procedentes da poxa de 300 millóns de cotas de emisión. Ningún proxecto poderá recibir por este mecanismo un apoio superior ao 15% do número total de permisos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario