Captación e almacenamento de CO2

No medio do deserto do Sahara, na rexión alxerina de In Salah, álzase un enorme campo de explotación de gas natural convertido nun gran laboratorio para mitigar o efecto invernadoiro do planeta mediante unha sofisticada tecnoloxía.

Trátase do primeiro proxecto a gran escala de Captura e Almacenamento de CO2 (CCS, nas súas siglas en inglés) nun xacemento de gas.

Segundo Mohammed Keddam, vicepresidente de In Salah Gas, o resultado deste experimento desenvolvido polas compañías Sonatrach (Alxeria), BP (Reino Unido) e Statoil (Noruega) é equiparable ao que se conseguiría se se retirasen da circulación uns 200.000 automóbiles que percorren 30.000 quilómetros cada ano.

Aínda que aínda está nunha fase de verificación e control, o proxecto de 30 anos, que se iniciou en 2004 tras un acordo alcanzado en 2001, é xa todo un éxito, dixo Keddam a un grupo de xornalistas convidados a visitar a instalación. Considera que a tecnoloxía debería aplicarse noutras instalacións que liberan dióxido de carbono á atmosfera, aínda que recoñece que se requiren condicións non sempre existentes, como a presenza dunha reserva de gas "totalmente íntegra".

Mentres a Unión Europea (UE) analiza os riscos desta tecnoloxía que a Axencia Internacional da Enerxía (AIE) quere promover, unhas 2.000 persoas traballan xa niso a 1.700 quilómetros ao sur de Alxer, illadas e protexidas con severas medidas de seguridade no desértico paisaxe.

Demostra, segundo o presidente de In Salah Gas, Michal Mossmann, que é "posible e economicamente aceptable" romper a cadea entre o uso de combustibles fósiles e o dióxido de carbono (CO2)".

Explicou que a UE esixe que o gas natural importado non conteña máis dun 0,3 por cento de dióxido de carbono, pero o gas da rica reserva de In Salah contén unha media do 7 por cento de CO2, e esa foi a razón decisiva para desenvolver este proxecto. "A outra opción fose liberar á atmosfera o excedente de CO2 ou non vendelo a Europa, pero decidimos capturalo e almacenalo baixo terra", dixo Keddam.

Para iso, utilízase un produto químico que absorbe o dióxido de carbono do gas natural, este pasa logo por un proceso de deshidratación e queda así limpo para a súa exportación, mentres que o CO2 se reinyecta baixo terra a alta presión. De acordo cos cálculos, o proxecto permitirá recuperar e almacenar así 10 millóns de toneladas de CO2.

O ano pasado, a Comisión Europea lanzou unha iniciativa para "analizar os riscos asociados" a cada un dos aspectos da captura, o transporte e o almacenamento de dióxido de carbono, ao considerarse unha tecnoloxía que podería reducir até o 90 por cento do CO2 que producen as centrais xeradoras de enerxía.

Pola súa banda, o director executivo da Axencia Internacional da Enerxía (AIE), avogou polo desenvolvemento da CCS e, no Foro Internacional da Enerxía celebrado en Roma en abril pasado, pediu que se mobilizasen os medios para o seu desenvolvemento. "Na captura e almacenamento de carbono (CCS, nas súas siglas en inglés) necesitariamos construír polo menos 20 plantas até 2020, cun custo de 1.500 millóns de dólares cada unha", dixo Tanaka nesa ocasión.

A cuestión a esto é cales serán as consecuencias desta acumulación de CO2?