Moringa oleifera (outra pranta a ter enconta no futuro)

Moringa oleifera, coñecido como Moringa, é unha árbore orixinaria do Norte da India. Medra case en calquera tipo de terra, incluso en condicións de seca, por iso os científicos recomendan ás poboacións que o cultiven para alimentarse.
Segundo o Departamento de Agricultura dos Estados Unidos contén una enorme lista de propiedades nutritivas e curativas: antiinflamatorio, analgésico, antiasmático, antianémico, activador do metabolismo, purificador , protector do fígado, antihipertensivo, produtor de hormonas, promove o crecemento do cabelo, hidrata, mobiliza os líquidos do corpo (homoestático), desintoxica, fortalece músculos e ósos, mellora a alerta mental, a memoria e a capacidade de aprendizaxe.
Hoxe en día ducias de organizacións humanitarias do mundo empregan Moringa para combatir a extrema desnutrición e a fame.
As follas da Moringa teñen grandes cualidades nutritivas (27% de proteínas (tanto como o ovo e o doble do leite) e teñen cantidades significativas de calcio (4 veces as do leite), ferro, fósforo e potasio (3 veces máis que a banana), viatmina A (4 veces máis que a cenoria) e C (30 veces máis que a laranxa).
O sabor da Moringa é agradable e as súas partes pódense comer crúas, especialmente as follas e flores (que son de color crema e aparecen principalmente en épocas de seca, cando a árbore soe perder as follas), ou cocidas de varias formas. As follas poden empregarse para ensaladas, teñen un gusto suavemente picante similar ó rábano. Ademais da fruto en forma de vainas que estando verdes pódense cocer e cando están maduras férvense cunha pouca sal, ábrense e quítanselle as sementes xa listas para consumir con sabor parecido ó garavanzo. As raíces son comestibles, parecen cenorias pero de gusto picante.
É unha das especies vexetais con maior contido de aceite (35%), o que a converte nun importante recurso para fabricar biodiesel de calidade. O cultivo ten un rendimento de 2500 kg/ha, producindo case 1.500 l de aceite e máis de 1400 l de biodiesel/ha o que a leva a que o seu cultivo sea investigado en varios lugares o mundo.
Entre as súas características destácase o rápido crecemento (uns 3 m no seu primeiro ano podendo chega a 5 metros en condicións ideais; a árbore adulta chega a 10-12 m de altura máxima) e a súa rusticidade que a fai moi fácil de cultivar. Por outra banda, pola súa beleza é moi empregada como pranta ornamental.
Pero a lista de beneficios da "árbore da vida" non remata aquí. A súa madeira emprégase como leña e para facer carbón ou celulosa de gran calidade. A pranta é boa purificadora de auga. Si se emprega como forraxe, destácase outra longa lista de características benéficas, xa que serve tanto para gando vacún, porcino, ovino, caprino ou avícola, entre outros, nos que xenera importantes incrementos no rendemento, tanto de ganancia de peso coma de produción de leite.