O visón americano xa está por toda Galicia e ameaza as aves acuáticas
A presenza e as soltas de visón americano en Galicia, é un perigo para as
aves acuáticas, como se reflectiu no parque nacional das Illas Atlánticas. Esta especie da que se documentou unha alimentación a base de crustáceos, peixes, anfibios e pequenos mamíferos, nadou mesmo até illas e illotes do note e sur galaico, onde se fixo graves impactos sobre colonias de aves acuáticas, como o corvo mariño moñudo especie protexida. O visón americano ocupa actualmente en galicia gran cantidade de ecosistemas acuáticos e semiacuáticos, son perseguidos hai anos pero é unha tarefa case imposible erradicalos, xa que ademais de ser grandes nadadores, as súas camadas son máis numerosas que as da especie europea e a maioría destes proveñen da solta deliberada procedentes de granxas de peletería por grupos autodenominados "de liberación animal".
aves acuáticas, como se reflectiu no parque nacional das Illas Atlánticas. Esta especie da que se documentou unha alimentación a base de crustáceos, peixes, anfibios e pequenos mamíferos, nadou mesmo até illas e illotes do note e sur galaico, onde se fixo graves impactos sobre colonias de aves acuáticas, como o corvo mariño moñudo especie protexida. O visón americano ocupa actualmente en galicia gran cantidade de ecosistemas acuáticos e semiacuáticos, son perseguidos hai anos pero é unha tarefa case imposible erradicalos, xa que ademais de ser grandes nadadores, as súas camadas son máis numerosas que as da especie europea e a maioría destes proveñen da solta deliberada procedentes de granxas de peletería por grupos autodenominados "de liberación animal".O visón americano leva 40 anos de expansión en Galicia unha v
ez que o introduciron as granxas peleteras, onde ás veces se produciron fugas masivas. Nun informe de 1991, os biólogos Munilla, Romeu e Joaquín Giménez de Azcárate detectaron o mustélido invasor en áreas do suroeste de Pontevedra, e sinais nos ríos Caselas, Miñor, no río Xuvia e en varios da Terra Chá luguesa. No Mero, conca baixa do Miño e tramo inferior do Lérez era frecuente velos e recolleron testemuños de observacións frecuentes en Pontedeume, Noia, Padrón, Oza dos Ríos, Gondomar, A Guarda, Ponteareas, Vila de Cruces ou Monteporreiro. Aos núcleos estables nos ríos Tea, Lérez e Almofrei uníanse os da península do Morrazo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario